Het einde en het begin

India voelt alweer lang geleden. Ik had Patrica weer gezien in Varkala, wat heel fijn was. Er was maar een maand verstreken, maar we hadden zoveel verhalen uit te wisselen. Ook op deze plek kwam ik weer oude vrienden tegen waarmee ik verhalen kon uitwisselen. Hoewel Varkala een toeristenplek is waar men in de restaurants geen spices gebruiken en het eten daardoor een stuk minder smakelijk is, ben ik toch gebleven totdat ik moest vertrekken om mijn vlucht te halen, omdat ik zoveel fijne mensen om me heen had. Het idee om naar het meest zuidelijke puntje van India te gaan, heb ik dus aan de kan geschoven.
Vanuit Varkala ben ik naar Trivandrum gegaan en daar heb ik de nachtbus naar Madurai genomen. Om 5uur 's ochtends kwam ik aan en moest ik een paar uur wachten totdat de stadsbussen gingen rijden. Ik heb deze tijd doorgebracht met een van de shopkeepers. Eenmaal op het vliegveld aangekomen ontmoette ik een Argentijn die hetzelfde vliegtuig nam. Hij vroeg of ik mee ging naar Negombo voor één of twee nachten. Omdat ik tegenwoordig last-minute beslis wat mijn volgende bestemming is, ging ik op zijn voorstel in. In Negombo zijn we in een B&B beland met de meest geweldige eigenaar. Voordat we een woord konden zeggen, zaten we op de bank met een glas limonade voor onze neus. De sfeer hier was geweldig en alle gasten hielpen een beetje met van alles en nog wat. Na twee dagen was het tijd om te vertrekken. Ik heb de bus naar Anuradhapura genomen waar ik aan mijn tiendaagse Vipassana meditatiecursus zou beginnen. Ik ben begonnen, maar na twee dagen voelde ik zoveel negatieve energie dat ik het niet meer aankon. Het was niet mijn tijd om deze cursus nu te doen.
Om mijn gedachten wat te kalmeren heb ik en fiets geleend om vanuit Anuradhapura naar Mihintale te fietsen, een ritje van zo'n 30 km retour. Het was bijna op z'n Nederlands, op twee dingen na: de weg was slecht en de fiets had een ontzettend hard zadel. Resultaat: een ontzettend pijnlijke kont! In Mihintale had een prachtig uitzicht wat ontzettend mooie plaatjes opgeleverd heeft. Omdat een dagkaartje voor de bezienswaardigheden in Anuradhapura €20,- kost, heb ik die maar overgeslagen. Wel heb ik de oudste boom gezien die door mensen geplant is (met een plantdatum).
Ik ben weer in de bus gehopt om naar Kandy te gaan. Daar aangekomen was ik ontzettend moe en eigenlijk had ik geen zin om op zoek te gaan naar een hotel. Na één poging werd ik benaderd door Deva. Hij vroeg of ik wilde verblijven in een homestay. Hij nam me mee naar de heuvels ten weste van Kandy waar Leela woont. Het huis heeft een geweldig uitzicht en Leela is een van de meest liefdevolle personen die ik ontmoet heb. Ze vindt het ontzettend belangrijk dat ik me op mijn gemak en thuis voel. Ik wilde eigenlijk maar een of twee nachten blijven, maar ik ben drie weken gebleven! Vanuit hier kan ik heel makkelijk bussen pakken naar de plekken in de omgeving. Het eten dat Leela maakt is heerlijk en traditioneel Sri Lankaans eten. Alles vol met chilli, heerlijk!
Tussendoor heb ik de bus gepakt naar een meditatiecentrum in Nilambe. Ik ben hier vier dagen gebleven en heb een heel fijne tijd gehad. Ik ga begin mei zeker terug om hier mijn laatste twee weken te mediteren.
Leela wilde me graag trakteren op een weekendje weg (super lief!). We zijn naar Badulla gegaan met de trein. Dit duurde zo'n 8 uur, maar Leela had de duurste klasse geboekt, dus ik had een erg comfortabele rit! In Badulla verbleven we bij Leela's familie, dus dit kostte ons geen cent. De eerste dag van dit weekend heb ik me niet al te goed gevoeld, omdat deze familie niet zo goed Engels spreekt, waardoor de meeste communicatie in het Singalees was. Dit trok de tweede dag een beetje bij en de derde dag was heerlijk! Samen met Leela heb ik een waterval gezocht en op zondag hebben we geshopt.
Na dit weekend vond ik het toch echt tijd worden om Kandy te verlaten. Ik heb de trein naar Hatton gepakt en heb Adam's Peak (SriPada) beklommen om 2 uur 's ochtends om de mooiste zonsopgang te bewonderen die ik tot nu toe gezien heb. Tijdens deze klim kwam ik eindelijk weer travelers tegen (ik had de hoop al opgegeven ze te ontmoeten). De busrit van Adam's Peak naar het busstation (1,5uur) was daardoor te kort, ik voelde me erg op mijn gemak.
In Hatton toch alleen de trein in gestapt naar Ella. Daar ben ik weer in een homestay beland bij een erg lieve familie. Ik heb hier met spierpijn Ella Rock beklommen en een prachtige waterval gezocht. Na Ella doorgegaan naar het strand. Vanmiddag aangekomen in Arugam Bay in een guesthouse vol travelers, fijn! Ik denk dat ik hier de komende dagen blijf.
Leela heeft de afgelopen drie weken zo goed voor me gezorgd dat ik een nieuwe missie heb: mijn oude figuur terug krijgen. Ik moet natuurlijk weer in bikini rondlopen!